El Bileği Kırıkları

El bileği eklemini oluşturan kemikler, ön kol kemikleri olan radius ve ulna kemiklerinin alt ucu ile, el bileği küçük kemiklerinden olan karpal kemiklerdir. Çok geniş bir hareket açıklığına sahiptir. Günlük hayatta elimiz, birçok önemli fonksiyonu yerine getirdiği için, el bileği eklemini ilgilendiren kırıkların tedavisi ayrı bir öneme sahiptir.

El bileği kırıkları, üst ekstremitenin en sık görülen kırıklarıdır. El bileği kırıklarının çoğu, radius alt ucu ve ulna alt ucu kırıklarıdır.

Bundan sonra en sık skafoid yada navikuler kemik dediğimiz el bileği karpal kemik kırığında görülür.

El bileği kırıkları, motorsikletten, bisikletten, yüksekten düşme veya yolda basit düşme sonucu düşme sırasında, açık el üzerine gelen bası ile olur. Bu radius alt uç kırıkların büyük kısmı, el bileği sırtına doğru açılanma gösterir ki, Colles kırıkları olarakta adlandırılırlar. Eğer el bileği, aşağı bükükken el bileği üstüne düşme olursa, radius alt uç kırığı avuç içine doğru açılanma gösterir.

El bileğinde ağrı, hemen gözlenen şişlik, el bileğini oynatamama ve diğer elle, kırık el bileğini sabitleme ihtiyacı ve el bileğinin şekil bozukluğu görülür. El bileği kırıklarında tanı, fizik muayene ve radyolojik olarak koyulur. Eklem içine uzanan kırıklarda, eklem içinde basamaklaşma, çökme olup olmadığını belirlemek için Bilgisayarlı Tomografi tetkiki istenebilir.

Kırık uçlarında ayrışma ve yer değiştirme olmayan radius-ulna alt uç kırıkları, alçı ile tedavi edilirler. İlk 3 hafta, haftalık film kontrolleri yapılarak, kırığın kayıp kaymadığı kontrol edilir. Alçı yaklaşık 6 hafta süre ile kalır.

Kırık uçlarında kayma, açık kırık (açık yara varlığı) durumunda, redüksiyon dediğimiz kırık uçlarının uç uca gelmesinin sağlanması gerekir. Bu işlem genellikle, ameliyathane şartlarında skopi eşliğinde yapılır. Hastanın ağrısı kesildikten, yani anestezi sağlandıktan sonra reduksiyonu takiben kırığın uygun pozisyonda durması için tespit yapılır.

Bu tespit 4 şekilde uygulanır:

1.Eğer redüksiyon sonrası kırık, stabil yani kayma riski göstermiyorsa kısa kol ateli veya alçısı uygulanır.

2.Eğer kırık stabil değil yani, hemen pozisyonu bozuluyorsa, dışarıdan 2 adet ince telle kırık uçları sabitlenerek, daha sonradan kayması önlenir ve tekrar alçı uygulanılır.

3. Eğer kırık kapalı olarak redükte olmuyorsa, açık cerrahi yöntem ile ciltten küçük bir kesi yapılarak kırık redükte edilir ve tercihen kilitli plak ile tespit edilir.

4.Açık kırıklarda, özellikle yumuşak dokuda hasar mevcutsa eksternal fiksasyon yöntemi ile yani, cilt dışından yapılan tespit yöntemleri ile cerrahi tedavi uygulanır.